Mona Lisa Smile

Sa puso ng Bago England noong dekada 1950, matatagpuan ang Wellesley College, isang bastiyon ng tradisyon, pribilehiyo, at mataas na inaasahan para sa mga kabataang babae. Dito pumapasok si Katherine Watson, isang ambisyosong propesor ng kasaysayan ng sining na may makabago at progresibong pananaw, na puno ng diwa ng pagpapalakas sa kanyang mga estudyante. Habang siya ay nakapasok sa prestihiyosong institusyon, determinado si Katherine na hamunin ang status quo at hikayatin ang kanyang mga estudyante na muling tukuyin ang kanilang mga kinabukasan, lampas sa mga tradisyonal na papel bilang mga asawa at ina.

Nasa unahan ng klase ni Katherine ang isang magkakaibang grupo ng mga kabataan, bawat isa’y nahaharap sa pagsubok na tukuyin ang kanilang mga pagkatao at mga hangarin sa isang mundong kadalasang hindi nakikita ang kanilang potensyal. Isa na dito si Betty Warren, isang magandang estudyanteng punung-puno ng masarkasmo at labis na dinuduro ng inaasahan mula sa kanyang mayamang pamilya. Ang likas na kalayaan sa kultura at intelektuwal ay nagdadala sa kanya patungo sa mga aral ni Katherine, na bumubuo ng isang makapangyarihang at magulong relasyon sa pagitan ng guro at estudyante. Si Joan Braddock, ang perpektong overachiever, ay nahaharap sa isang mahalagang desisyon sa pagitan ng paaralang pang-abogasya at ng isang buhay bilang ina, na naguguluhan sa pagitan ng kanyang sariling mga pangarap at mga presyur mula sa lipunan. Si Amy, ang tahimik na tagamasid, ay nagnanais na makaalpas mula sa kanyang nakaraan ngunit sabik na umaasa ng pagkilala mula sa kanyang mga kaklase.

Habang ginagabayan ni Katherine ang kanyang mga estudyante sa pagpapahalaga sa sining—tinuruan silang lumampas sa canvas at makita ang mga kwentong nakatago rito—siya rin ay kumakaharap sa kanyang sariling disillusionment sa mga pamantayan ng lipunan. Hindi niya alam na ang pakikibaka ay hindi lamang nasa kanyang mga aral kundi pati na rin sa kanyang personal na buhay, habang nahaharap siya sa kanyang mga limitasyon sa isang akademikong mundo na pinamumunuan ng mga lalaki.

Ang “Mona Lisa Smile” ay higit pa sa isang kuwento tungkol sa sining; ito ay isang masakit na pagsisiyasat sa feminism, ambisyon, at pagtuklas sa sarili, na pinagsasama ang mga buhay ng mga malalakas na kababaihan habang sila ay nakikipaglaban sa pag-ibig, inaasahan ng lipunan, at ang tapang na magtakda ng kanilang sariling landas. Bawat episode ay mas malalim na sumisid sa kanilang umuusad na relasyon, na nagbubunyag ng mga ibang pagkakataon ng pagrebelyon, kahinaan, at tagumpay.

Habang ang mga presyur mula sa labas ay nagkokontra sa umuusbong na kamalayan ng mga kabataang ito, ang presensya ni Katherine ay nagiging isang katalista para sa pagbabago. Sa mga tawanan at luha, ipinapakita niya na ang buhay, na parang sining, ay isang canvas—isang espasyo upang hamunin ang mga pamantayan at muling tukuyin ang kagandahan ayon sa sariling mga tuntunin. Sa isang mundong pumapalakpak sa pagsunod, ang “Mona Lisa Smile” ay nag-aanyaya sa mga manonood na masaksihan ang pambihirang paglalakbay ng paghahanap sa sariling tinig at pagtingin sa kabila ng ibabaw.